Jonge kinderen zitten graag op TikTok. Maar hoe veilig is het daar?

NRC – Jonge kinderen zitten graag op TikTok. Maar hoe veilig is het daar?

De reconstructie laat zien dat in het eerste jaar van TikTok het personeel én de gebruikers in de verdrukking kwamen door torenhoge groeiambities en onnavolgbare censuurregels.

Net als ieder ander sociaal medium heeft TikTok moderatoren nodig. Medewerkers die de eindeloze stroom video’s reguleren.

Moderatoren hebben grofweg drie opties: zij kunnen een video goedkeuren óf ervoor zorgen dat die niet in de etalage – het Voor-jou-scherm – komt. Deze video’s zijn eigenlijk ‘verstopt’, alleen zichtbaar voor wie ernaar zoekt of de afzender volgt.

Daarnaast, en dat is de derde optie, kan het team video’s per regio censureren. Zo krijgen gebruikers uit bijvoorbeeld overwegend islamitische landen specifieke (aanstootgevende) video’s helemaal nooit te zien. Het wissen van video’s of het afsluiten van gebruikersaccounts, dat is aan collega’s in China.

Het circa vijftig pagina’s tellende dossier is niet alleen krukkig uit het Chinees vertaald, de richtlijnen zelf (en de aanvullingen daarop) zijn bij vlagen onnavolgbaar of ronduit tegenstrijdig. Zo is er veel ruimte voor eigen interpretatie. ‘Sexy dance’ – een ongedefinieerd begrip – mag alleen in de gym. Gothics en punks mogen zich verkleden tenzij het „very creepy” is. „Difficult users”, een term voor gebruikers die de richtlijnen bijna overtreden, moeten uit het Voor-jou-scherm worden geweerd.

Andere regels zijn daarentegen weer wonderlijk precies: een buik mag niet meer dan tweederde bloot zijn, een decolleté is toegestaan tot 50 procent

En niet alleen de richtlijnen zelf zijn moeilijk te volgen, het is ook de frequentie waarmee het dossier wordt aangepast. Bijna dagelijks komen er updates uit Beijing.

Dat geldt in de eerste plaats voor politieke bijdragen. TikTok wil zich op geen enkele manier met politieke content associëren, luidt een richtlijn, zelfs niet als een video „antiracistisch” is.

En met de druk op targets, vervaagt meer en meer de moraal. Jezelf (in dertig seconden) diepgrondig afvragen of een video wel of niet kan, of dat wat je ziet misschien mensonterend is, die reflex raakt op de achtergrond.

Mijn gedachte: Een platform stelt regels op, waar zijn deze aan gebonden en hoe zijn deze bepaald? Zijn ze publiek beschikbaar?

Wat voor samenleving ontstaat er wanneer we alles censuren wat we niet leuk vinden of enigzins gevoelig ligt?